Werken, safari, werken, safari! :)

Zoooo, daar ben ik weer! Bijna 2 maanden na mijn vorige update en weer vanalles meegemaakt. Het is echt te bijzonder, leuk en gek wat ik nu al in 4 maanden heb beleefd. Weet nog zo goed dat mama aan me vroeg of ik mezelf niet eens moest inlezen waar ik eigenlijk heen zou gaan. Maar daar had ik niet eens de tijd voor, dus zat ik samen met mr. ‘Bradt guide’ in het vliegtuig maar geloof niet dat ik mezelf had kunnen voorbereiden op wat ik nu meemaak. Heb echt super gave weken achter de rug! Moet eerlijk toegeven dat ik wel echt in een rollercoaster zit qua emoties betreft. Nog nooit zoveel geluks en verdrietige momentjes tegelijkertijd gehad. Het is echt super hard werken, maak soms echt te lange dagen waar je bang van wordt, maar heel gaaf en uitdagend! Soms is het een heel lastig pakket: de Afrikanen werken super sloom en nog steeds wacht ik minimaal een half uur op iemand waarmee ik afspreek heb en moet ik minimaal 3x herhalen wat ik ook alweer af had gesproken met ze maar ondertussen lopen de bazen vanuit over de hele wereld te pushen als een malle. Dus soms heerlijk om even paar dagen weg te kunnen/vakantie te kunnen vieren :). Papa was eind februari naar Kampala gekomen vanuit de PUM, waar hij in 2 weken tijd een bedrijf voorlichting heeft gegeven. Super leuk om samen te kunnen eten, bij te kletsen en verschillende tripjes te maken. En het leuke nieuws dat mama zou komen kwam ineens heel dichtbij! Wat waren we allebei super blij toen we mama weer zagen op het vliegveld ☺. In totaal zouden we bijna 2 weken bij elkaar zijn, maar ik kon maar een paar dagen vrij nemen. In die dagen hebben we echt een geweldige reis gemaakt: we zijn 2 dagen in Kampala geweest; heb ze de leukste restaurantjes/cafes en plekjes in de stad laten zien. Ook zijn we met een man die voor de organisatie ‘hands of love’ werkt, meegeweest naar een slump. Hij stelde ons daar voor aan gezinnen waarvan de kinderen naakt rondliepen; hij wist precies welk kind welke kleding nodig had. Erna naar een school geweest, waar we zingend en dansend werden ontvangen, waren er alle drie helemaal stil van maar het voelde wel super dankbaar. Jullie kunnen je voorstellen dat ik echt door de grond kon zakken en me dood schaamde dat de chauffeur met zijn auto en stickers ‘Order food online!’ net buiten de slump geparkeerd stond. Als mensen in de slump vroegen waarom ik hier was durfde ik geen eerlijk antwoord te geven.

Soms voelt het heel cru dat ik voor deze baan naar Afrika ben gekomen. Merk dat ik er op het begin echt ontzettend veel moeite mee had; elke dag zie ik zoveel armoede om me heen, gewoon echt hartverscheurend….terwijl ik op weg ben naar een restaurant om de eigenaar te proberen over te halen om hun menu op onze website te plaatsen. Inmiddels is het teampje ‘Hellofood Uganda’ al flink aan het uitbreiden – inmiddels 6 chauffeurs die met gebrande polo, regenpakken, portemonnee, delivery bags en ID cards rondscheuren door de stad ;), 2 promotiemeiden en een salesmedewerker - en natuurlijk de chauffeur. Dus heel fijn om te merken dat ik inmiddels 10 locals aan een baan help, en ze worden ZO gelukkig van kleine dingen, echt niet normaal. Laatst gaf ik ze 2 euro voor beltegoed (omdat ze anders weigerden terug te bellen als ze gemiste oproep hadden van het callcentre) en gaf ik ze een keykoard; ik werd overspoeld met bedankjes, terwijl ze gemiddeld 35 jaar zijn.. Het gevolg was dat een chauffeur dacht dat ik gratis kleding etc. weggaf dus hij had bedacht om alle vrienden op te trommelen en mee te nemen naar mijn kantoor, haha! Ze vroegen om shirts en een baan, maar het enige probleem was dat ze geen motor hadden (…). Maar het is en zal een pittige uitdaging blijven om met locals samen te werken; ik kan uren schrijven over de verhalen die er gebeurd zijn maar zal jullie er niet mee lastig vallen ;).

Een paar dan: er waren 2 orders niet bezorgd, callcentre boos op mij dat de chauffeurs lui waren/soms weigeren te bezorgen, klanten boze review geschreven op website, baas op mijn dak omdat hij review had gelezen en restaurant natuurlijk pissed omdat niemand de order had opgehaald en ze een slechte naam krijgen (moet je nagaan wat een order allemaal kan veroorzaken :P). Meeting gehad met de chauffeurs en nr. 1 weigerden omdat het regende en nr. 2 weigerden om voor een pizza op en neer te crossen (…). Ze zijn zo ontzettend eerlijk en aardig maar ook ZO sloom: ze weten dat we klanten beloven dat ze binnen 60 min. hun eten krijgen, maar snappen doen ze niet. Soms hoor/zie ik dat ze de bezorging in hun hand hebben maar ondertussen ook nog een klant achterop hebben om nog meer geld te vangen. Heb het systeem zo makkelijk mogelijk proberen te houden: een vervoersbedrijf heeft matrix gecreëerd waarbij exacte kosten van restaurant tot het huis/kantoor vd klant is berekend; deze kosten worden doorberekend aan de klant. De chauffeurs krijgen per order een vast bedrag, ongeacht hoe ver ze van het restaurant vandaan zijn. Maar elke week word ik te vaak door de chauffeurs gebeld dat de order VEEL te ver weg is en besluiten ze om hun eigen vriendjes naar het restaurant te sturen, die geen Engels kunnen spreken en letterlijk van de straat komen.. Maar stiekem moet ik heel vaak mijn lach inhouden om alle verhalen en gekke fratsen die ze uithalen ☺. Verder ook wel moeilijk om te zien dat er soms door een paar expats voor 80 euro sushi wordt besteld en dat de chauffeurs dan op pad moeten – en bij aankomst in het restaurant beseffen dat ze omgerekend maar 4,5 euro hebben en mij in paniek opbellen. Weer een leerpuntje: leen geld aan de chauffeurs (fingers crossed dat we dat gaan terugkijken..;)). Verder ook heel grappig: afgelopen week werd ik gebeld door chauffeur dat hij bij het huis van de klant stond maar dat de klant zijn telefoon niet opnam en hij met de bewaker heel het appartementencomplex is doorgelopen maar helaas de klant niet kon vinden. Toen ik vroeg wat hij met het eten gedaan had trok hij eerst een heel vies gezicht en zei dat hij het maar naar huis had genomen maar dat het heel gek (Indiaas) eten was, dat eten Afrikanen natuurlijk niet. Dus hij had twee hapjes op, en toen de bakjes op zijn tafel gezet zodat zijn bezoek een hapje mocht proeven als ze wilden. Haha, wat een held. Afgelopen week wilde een chauffeur me onder 4 ogen spreken en zonder enige tactiek vroeg hij me: ik wil graag een nieuwe motor, kun jij die voor me kopen? Bedankt alvast. Verder was er een andere chauffeur die eten had bezorgd maar de vodka bleek te ontbreken. Toen heeft hij bij winkeltje vodka gekocht en nog bezorgd bij de klant. Tijdens onze meeting ging hij bidden en vroeg hij met gesloten ogen en hoofd omhoog of God het bedrag hem wilde teruggeven. Voorzichtig onderbrak ik hem dat ik hem zou terugbetalen…aandoenlijk soms.

Maar goed – terug naar de vakantie met paps en mams ☺! We hebben zaterdag t/m dinsdag door zuid-west Uganda gereisd; zaterdag aangekomen en met de boot naar Lake Bunyoni gegaan; daar in een super mooie lodge geslapen, man wat een prachtig eiland! Zondag de pygmeeën bezocht, heel bijzonder om hun verhaal te horen. Achteraf hoorden we dat we de eersten blanken waren die ze ooit hebben ontvangen – eerder was er een klein groepje mensen maar die waren bekogeld met stenen. Ze stelden zichzelf een voor een voor en een flinke dansshow later zwaaiden ze ons met hun dorp uit, heel bijzonder! Maandag zijn we om 6 uur vertrokken om naar Bwindi te rijden waar we na een 2-urige Jungletocht de gorilla’s op 2 meter afstand (!) hebben gezien en mochten fotograferen, super vet!!! ☺ Dinsdag weer teruggereden naar Kampala en woensdagochtend ging om 4 uur de wekker ivm de busreis naar Tanzania. De busreis; voor 30 euro pp zouden we 17 uur later in Arusha (Tanzania) aankomen. Tussen de locals een mooie reis door Uganda, Kenya en Tanzania, prima! Bij de douane in Kenya werden we flink afgezet door een vrouwtje achter de balie die bijna uit haar pakkie knapte; ze bleef maar volhouden dat we het dubbele moesten betalen. Na een hele discussie zeiden we dat we naar de Keniaanse ambassade waren geweest in Kampala en toen was ze om, haha wij liepen fluitend over de grens (letterlijk een hekje met een schuifslot die al wagenwijd open stond en mama was al doorgelopen zonder haar visum te hoeven showen haha). Mooi om alle verschillen tussen de landen te zien. Uiteindelijk kwamen we aan in Tanzania, snel visum gekocht maar moesten toen 1,5 uur wachten ivm security check. Prima; uiteindelijk mochten we weer de bus in, maar vonden de chauffeur slapend in het gangpad, hmmm. Na 2 uur wachten (inmiddels 00.00) en rondgevraagd te hebben bleek dat we geld moesten betalen om verder te mogen rijden of we mochten pas om 5 uur de volgende ochtend verder rijden (!) Na een ontzettende comfortabele nacht ;) kwamen we eindelijk aan in Arusha: super leuk stadje! Hele dag beetje rondgeslenterd, boeking definitief gemaakt voor Safaritocht etc. De volgende ochtend werden we opgehaald en hebben we een super mooie 4-daagse safari tocht gemaakt, was echt genieten! Alle dagen op pad geweest en 3 parken bezocht: Tarangire (bekend om de olifanten), Ngorongoro Crater en Serengeti. We hebben de big 5 gezien en het is moeilijk om te omschrijven, het was zo vet! Hele families olifanten, zebra’s, giraffen, luipaarden die hun prooi aan het opeten waren, nijlpaarden die een duik maakten in het water, buffalo’s die een trekking gingen maken, enz ☺. Super mooi weer gehad, knusjes in tentjes geslapen, echt heel gezellig en leuk! Uiteindelijk zijn papa en mama gaan chillen in Zanzibar en ben ik teruggevlogen naar Kampala. Afgelopen weken weer volle bak aan de slag gegaan en 11 april is Stefan geland en hebben we samen echt 10 geweldige dagen gehad :D. Heb hier mijn verjaardagsfeestje gevierd en erna het Afrikaans nachtleven verkend en de eerste paar dagen gechilld in Kampala en naar veel leuke restaurantjes barretjes geweest. We zijn wezen raften in Jinja; super gaaf maar ook een beetje eng soms haha. En omdat we voor de ‘adventure’ boat hadden gekozen was het te verwachten dat er iets kon gebeuren…Nadat we over de kop waren geslagen en een paar keer flink naar adem moesten happen zag ik Stefan een paar meter van me vandaag en riep hij dat hij pijn aan zijn schouder had: Stefans’ schouder uit de kom en mijn broek was ineens in 8 stukken gescheurd, haha! Vervolgens hebben we een auto gehuurd en een prachtige trip gemaakt via Ziwa waar we neushoorns hebben gespot, Murchisson Falls waar we een boottocht, hike en game drive hebben gedaan. Erna doorgereden naar Fort Portal en Lake Mburo om lekker te relaxen. Het was echt een heerlijke top vakantie, nu nog 3 maandjes en dan zien we elkaar weer in…. Colombia!!! :D Stefan vertrekt a.s. donderdag al en ik ga hem een maand opzoeken in augustus! Stiekem wel lastig nu hij weer weg is, maar met dit vooruitzicht gaat het helemaal goed komen ☺.

Het was echt een hele bijzondere en mooie ervaring dat ik dit samen kon delen met paps, mams en Stefan, heerlijk om ze te kunnen laten ervaren waar en hoe ik momenteel leef. Trouwens, mijn volgende update zal ik schrijven vanuit mijn nieuwe kamer, want ik ga namelijk verhuizen in Kampala, haha!

Take care allemaal, jullie horen weer snel van me!

Lieve kus