This is africa!
Blijf op de hoogte en volg Francis
15 Februari 2014 | Oeganda, Kampala
Jeetje mineetje, hoe sloom ze hier ook zijn, de tijd gaat super snel: zit hier alweer 6 weken! Zal proberen een korte samenvatting te geven, wat een belevenissen! Op 3 januari vertrok ik in alle vroegte en kou richting Schiphol, eigenlijk totaal geen idee wat me te wachten zou staan maar dat het een avontuur zou worden, dat wist ik zeker. Afscheid nemen was uiteraard minder leuk en toen ik in de rij stond om alles te laten checken voelde ik me echt een indringer in mijn eigen land; nog nooit zoveel afrikanen zien staan met allerlei sjaals, versielsels, grote neusgaten en te veel kinderen om zich heen. In het vliegtuig heb ik nergens op kunnen concentreren: heb 4 halve films gekeken, begonnen in 2 boeken en verder alleen maar de afrikanen om me heen geobserveerd ;). Na een tussenstop in Kigali kwamen we laat in de avond aan in Entebbe. Vanuit daar een visum gekocht en vervolgens bepakt en bezakt met een ‘taxi’ naar een hotel gereden. Uiteraard vielen de verschillen toen al meteen op: ze kennen geen straatnummers, alleen maar straatnamen of namen van dorpen. De rit duurde een klein uurtje maar ik wist niet waar ik moest kijken: overal Afrikanen, aan het poolen naast de weg, torentjes van groenten en fruit aan het verkopen op straat, auto’s, fietsers, brommers en voetgangers die lekker door elkaar heen aan het racen waren. Bij aankomst in het hotel werd ik flink verwelkomt door een flinke Afrikaanse vrouw die het allemaal geweldig vond. Eerste week heb ik in dat hotel geslapen en vanalles ontdekt en meegemaakt. Eerste weekend de stad verkend en vooral opgelet dat ik niet in de random gaten in de weg van een meter diep (?!) zou vallen, het ’s nachts echt een drama was omdat ik zo gefocust was op die stomme gaten dat ik al paar keer tegen een Afrikaan ben opgelopen. Je merkt dat ze het zeer interessant vinden als je een Mzungu (blanke) bent; ze weten dat jij investeringen doet waar weer complete families van kunnen leven en daar wordt ook gretig misbruik van gemaakt: elke straatverkoper rent als eerste op me af en omringd tussen de wc rollen, erwtjes, scheermesjes, oordopjes, fruit, batterijen, klamboes en kippen aan spies die voor mijn hoofd zwengelen, probeer ik strak voor me uit te kijken (als je oogcontact met ze maakt ben je echt de sjaak ;)) en geef ik de chauffeur een subtiel schouderklopje dat hij moet maken dat hij wegkomt ☺. Verder proberen ze overal geld mee te verdienen; ze hebben zelfs shirts met ‘my name is not Mzungu’ haha! Merk dat het heel lastig is om uit te leggen wat ik meemaak of voel, het is echt een hele beleving. De stad is een gigantische chaos, ben de eerste week verschillende keren mijn stem verloren omdat ik zoveel last had van al het stof en de droge lucht, maar de stad bevalt me heel goed! En echt.wat ze hier kunnen versjouwen op die boda boda’s (motors)! Heb echt al de meest gekke dingen voorbij zien komen; sowieso met z’n 5en op een boda, geen probleem! Maar 3 geiten, 20 kippen..een bankstel of een piano..!?
De Afrikanen zijn echt super aardig, lief en beschermend; ze zijn heel nieuwsgierig naar hoe ik leef, word elke keer mee geholpen met oversteken ;). Kampala is echt een van de veiligste steden van Afrika maar hoe bizar het ook is (of misschien met mijn onhandigheid te maken) heb ik al een paar keer iets bizars/naars meegemaakt: in de eerste week werd ik omsingeld door een paar kleine jochies die op mijn broekzakken begonnen te slaan maar thank god lag mijn telefoon thuis aan de oplader. In de tweede was ik ’s avonds aan het skypen in de auto en het raam stond 10 cm. open ivm kapotte airco. Toen ik mijn haar voelde wapperen wist ik dat er iets niet klopte en na 2 sec. voelde ik een hand op mijn hand. Auch, dat was schrikken. Eerste reactie was: ‘telefoon afgeven!’ maar meteen besefte ik dat ik dat niet moest doen omdat de locals de dieven, als ze hem betrappen op diefstal, letterlijk voor je neus in elkaar slaan totdat de dief overlijd. Ze zien diefstal gelijk aan verkrachting. Maar goed, gelukkig kon ik mijn telefoon vasthouden, en toen ze mijn tas probeerde te stelen besefte hij dat het niet door de 10 cm. zou passen ;). In de derde week raakten onze chauffeur in gevecht met een vrouw wat echt tot een giga ruzie leidde. Zal niet te veel in detail treden ;) maar uiteindelijk stonden er 15 afrikanen om onze auto die probeerden om met bierflessen de ruiten in te slaan, de politie en security kregen het niet voor elkaar om de deuren te openen zodat we weg konden rijden. Was echt even doodeng, omdat iedereen wist dat als ze de chauffeur te pakken zouden krijgen, hij helemaal in elkaar zou worden geslagen. Uiteindelijk gingen de deuren open alleen stonden er/zaten er 5 mensen voor/op onze auto maar de chauffeur was zo bang dat hij besloot vol gas weg te rijden (en dus op de mensen inreed). Vervolgens werden we achtervolgd door 2 motors maar gelukkig konden ze ons niet bijhouden. Inmiddels voel ik mezelf wel weer veilig gelukkig ☺. Alleen het is gewoon opletten geblazen: ongeveer 90% van alle motorrijders is dronken zodra het donker wordt maar inmiddels weet ik geloof ik wat ik het beste wel en niet kan doen en laten ;).
Maar naast alle belevenissen en mooie feestjes en cultuurtaferelen moet er uiteraard ook flink gewerkt worden, daar kwam ik inmiddels voor ☺. En ook al zit ik in Afrika, het is bikkelen geblazen! Zoals jullie wellicht weten ben ik naar Kampala gegaan om een ‘food delivery website’ op te zetten, www.hellofood.ug : online platform waar klanten online eten kunnen bestellen. Wat….in Afrika?! Haha jazeker in Afrika! En hoewel ik me er echt geen voorstelling van kon maken ben ik nu helemaal enthousiast over het idee! In twee weken tijd hebben we de website gelanceerd en inmiddels hebben al 35 restaurants getekend. Op het moment ben ik alleen maar zal ik volgende week eindelijk kunnen verhuizen naar een kantoor (na 5 weken in 25 graden een draagbaar kantoor mee te sjouwen ben ik er ook wel klaar mee ;)) waar ik met 2 andere bedrijven zal settlen. Momenteel ben ik verantwoordelijk voor de aansturing van het callcentre, de relatie management van en acquisitie met restaurants, corporates en customer acquisition, marketing/promoting acties, opzetten van een betrouwbaar delivery team en natuurlijk het uploaden van alle menus en logos. Het is echt gigantisch veel werk dus ben blij dat ik op korte termijn zal kunnen gaan samenwerken met anderen. Maar uitdagend is het zeker! Heb echt al heel veel geleerd en meegemaakt, de leukste/meest bizarre dingen zijn toch wel de dingen met betrekking tot de delivery guys: na 2 uur is het eten nog niet bezorgd omdat ze verdwaald zijn, omdat benzine op was en afgelopen weekend kwam ik er zelf achter dat een levering grandioos mis was gegaan: zag in het systeem dat de levering niet bezorgd was, maar waar het fout was gegaan? Dus eerst het callcentre, restaurant en de klant gebeld maar die wisten nergens iets van af. Nadat ik met de driver had gebeld kwam ik erachter dat hij verdwaald was en toen hij erachter kwam dat hij toch te laat zou zijn had hij de pasta zelf maar opgegeten en de pizza op straat verkocht, haha o mijn god! Maar als ik dan een meeting plan (waar ze standaard half uur later zijn en als ze zeggen ‘I’m almost there’ weet je dat je nog een uur kan wachten) en ik probeer het uit te leggen hebben ze soms oprecht niet door wat ze fout hebben gedaan. Werk veel uren per week en in de weekenden en avonden probeer ik ook vanalles te ondernemen maar redelijk vermoeiend ;). Afgelopen weekenden flink de stad verkend, feestje bij de NL ambassade bijgewoond, flink uitgeweest en kleine tripjes gemaakt. Er staat nog vanalles op de planning, tochtjes maken op de motor, naar resorts, op safaris’, chillen etc ☺. Ook nog super leuk nieuws van het thuisfront ontvangen :D. Papa komt vanavond (!!!) al aan in Kampala ivm een project voor zijn werk (te toevallig) en mama kan uiteindelijk toch mee!!! En Stefan komt me in april opzoeken en dan kan ik lekker aantal mooie trips maken, super veel zin in! :D De update is een flink boekwerk geworden dus ik zal jullie nu met rust laten ;).
Take care, en een hele lieve kus vanuit Kampala! :)
De Afrikanen zijn echt super aardig, lief en beschermend; ze zijn heel nieuwsgierig naar hoe ik leef, word elke keer mee geholpen met oversteken ;). Kampala is echt een van de veiligste steden van Afrika maar hoe bizar het ook is (of misschien met mijn onhandigheid te maken) heb ik al een paar keer iets bizars/naars meegemaakt: in de eerste week werd ik omsingeld door een paar kleine jochies die op mijn broekzakken begonnen te slaan maar thank god lag mijn telefoon thuis aan de oplader. In de tweede was ik ’s avonds aan het skypen in de auto en het raam stond 10 cm. open ivm kapotte airco. Toen ik mijn haar voelde wapperen wist ik dat er iets niet klopte en na 2 sec. voelde ik een hand op mijn hand. Auch, dat was schrikken. Eerste reactie was: ‘telefoon afgeven!’ maar meteen besefte ik dat ik dat niet moest doen omdat de locals de dieven, als ze hem betrappen op diefstal, letterlijk voor je neus in elkaar slaan totdat de dief overlijd. Ze zien diefstal gelijk aan verkrachting. Maar goed, gelukkig kon ik mijn telefoon vasthouden, en toen ze mijn tas probeerde te stelen besefte hij dat het niet door de 10 cm. zou passen ;). In de derde week raakten onze chauffeur in gevecht met een vrouw wat echt tot een giga ruzie leidde. Zal niet te veel in detail treden ;) maar uiteindelijk stonden er 15 afrikanen om onze auto die probeerden om met bierflessen de ruiten in te slaan, de politie en security kregen het niet voor elkaar om de deuren te openen zodat we weg konden rijden. Was echt even doodeng, omdat iedereen wist dat als ze de chauffeur te pakken zouden krijgen, hij helemaal in elkaar zou worden geslagen. Uiteindelijk gingen de deuren open alleen stonden er/zaten er 5 mensen voor/op onze auto maar de chauffeur was zo bang dat hij besloot vol gas weg te rijden (en dus op de mensen inreed). Vervolgens werden we achtervolgd door 2 motors maar gelukkig konden ze ons niet bijhouden. Inmiddels voel ik mezelf wel weer veilig gelukkig ☺. Alleen het is gewoon opletten geblazen: ongeveer 90% van alle motorrijders is dronken zodra het donker wordt maar inmiddels weet ik geloof ik wat ik het beste wel en niet kan doen en laten ;).
Maar naast alle belevenissen en mooie feestjes en cultuurtaferelen moet er uiteraard ook flink gewerkt worden, daar kwam ik inmiddels voor ☺. En ook al zit ik in Afrika, het is bikkelen geblazen! Zoals jullie wellicht weten ben ik naar Kampala gegaan om een ‘food delivery website’ op te zetten, www.hellofood.ug : online platform waar klanten online eten kunnen bestellen. Wat….in Afrika?! Haha jazeker in Afrika! En hoewel ik me er echt geen voorstelling van kon maken ben ik nu helemaal enthousiast over het idee! In twee weken tijd hebben we de website gelanceerd en inmiddels hebben al 35 restaurants getekend. Op het moment ben ik alleen maar zal ik volgende week eindelijk kunnen verhuizen naar een kantoor (na 5 weken in 25 graden een draagbaar kantoor mee te sjouwen ben ik er ook wel klaar mee ;)) waar ik met 2 andere bedrijven zal settlen. Momenteel ben ik verantwoordelijk voor de aansturing van het callcentre, de relatie management van en acquisitie met restaurants, corporates en customer acquisition, marketing/promoting acties, opzetten van een betrouwbaar delivery team en natuurlijk het uploaden van alle menus en logos. Het is echt gigantisch veel werk dus ben blij dat ik op korte termijn zal kunnen gaan samenwerken met anderen. Maar uitdagend is het zeker! Heb echt al heel veel geleerd en meegemaakt, de leukste/meest bizarre dingen zijn toch wel de dingen met betrekking tot de delivery guys: na 2 uur is het eten nog niet bezorgd omdat ze verdwaald zijn, omdat benzine op was en afgelopen weekend kwam ik er zelf achter dat een levering grandioos mis was gegaan: zag in het systeem dat de levering niet bezorgd was, maar waar het fout was gegaan? Dus eerst het callcentre, restaurant en de klant gebeld maar die wisten nergens iets van af. Nadat ik met de driver had gebeld kwam ik erachter dat hij verdwaald was en toen hij erachter kwam dat hij toch te laat zou zijn had hij de pasta zelf maar opgegeten en de pizza op straat verkocht, haha o mijn god! Maar als ik dan een meeting plan (waar ze standaard half uur later zijn en als ze zeggen ‘I’m almost there’ weet je dat je nog een uur kan wachten) en ik probeer het uit te leggen hebben ze soms oprecht niet door wat ze fout hebben gedaan. Werk veel uren per week en in de weekenden en avonden probeer ik ook vanalles te ondernemen maar redelijk vermoeiend ;). Afgelopen weekenden flink de stad verkend, feestje bij de NL ambassade bijgewoond, flink uitgeweest en kleine tripjes gemaakt. Er staat nog vanalles op de planning, tochtjes maken op de motor, naar resorts, op safaris’, chillen etc ☺. Ook nog super leuk nieuws van het thuisfront ontvangen :D. Papa komt vanavond (!!!) al aan in Kampala ivm een project voor zijn werk (te toevallig) en mama kan uiteindelijk toch mee!!! En Stefan komt me in april opzoeken en dan kan ik lekker aantal mooie trips maken, super veel zin in! :D De update is een flink boekwerk geworden dus ik zal jullie nu met rust laten ;).
Take care, en een hele lieve kus vanuit Kampala! :)
-
15 Februari 2014 - 15:06
Laura Van Schaijk:
Heej Frans!
Super leuk om weer eens iets van je te horen. Ik had het er toevallig deze week nog over of iemand iets van je gehoord had. Super leuk! Heeeeel veel plezier daar nog. En werk ze!
Xx Laura -
15 Februari 2014 - 16:00
Mama:
Ha Francis,
Je verhalen hebben we natuurlijk al gehoord, maar heel fijn om te lezen.
Dit verhaal kan weer het begin worden van een heel mooi werk / reisdagboek
Doe papa straks de groeten als hij aankomt. Ik heb net via FlightAware gekeken en hij komt er echt aan hoor
Op dit moment is hij in het luchtruim van Afrika halverwege Kigali.
Geniet ervan en ben voorzichtig.
Lieve kus
Mama -
15 Februari 2014 - 16:57
Eefke:
Hoi Francis, wat leuk om te lezen hoe het met je gaat, wat een andere wereld, wat een avontuur! Het klinkt ook als een leuke baan. Heel veel plezier in Oeganda, geniet ervan! xx Eefke -
15 Februari 2014 - 17:34
Bregje:
Fransie! Wat leuk om te lezen! Lekker blijven schrijven, hoor! Leef zo graag een beetje mee. X Breg -
15 Februari 2014 - 20:22
Stefan:
Joooooooo chica!
Topverhaal!! Ben benieuwd hoe het er in real life uit ziet ;) Veel plezier met de heer des huizes deze weken en begin maar alvast met aftellen tot 11 april!
XX -
15 Februari 2014 - 21:27
Marlon:
Lieve Fransje!
Whaaaa wat een avonturen weer!! Hoe beland jij daar toch altijd weer in?? Wel heel gaaf allemaal en leuk om je ervaringen te lezen!
Heel veel plezier nog daar!
Laat je niet gek maken, geniet ervan met je papa en mama zo en doe voorzichtig!
Dikke lieve kus!! -
15 Februari 2014 - 21:27
Marlon:
Lieve Fransje!
Whaaaa wat een avonturen weer!! Hoe beland jij daar toch altijd weer in?? Wel heel gaaf allemaal en leuk om je ervaringen te lezen!
Heel veel plezier nog daar!
Laat je niet gek maken, geniet ervan met je papa en mama zo en doe voorzichtig!
Dikke lieve kus!! -
16 Februari 2014 - 11:37
Anne:
Frantje wat een belevenissen daar! leuk te lezen en wat fijn dat je bezoek krijgt! geniet ervan lieve frans! x anne -
16 Februari 2014 - 14:24
Harm:
Leuk om het allemaal nog eens te lezen zussie!!!
Misschien moet ik toch ook maar plannen om 'ff' langs gaan ;)
Tot skyps!
xx broer! -
16 Februari 2014 - 17:33
Jorine:
Wat een verhaal en wat een ervaringen stoertje!!! Hou je taai en vergeet ook niet te genieten; once in a lifetime…. Heel veel liefs xx Jorine -
16 Februari 2014 - 22:47
Tante Johanna:
Wat een beleving!
Veel succes en plezier -
18 Februari 2014 - 18:26
Bart Voet:
Zussie,
het verhaal leest alsof je het me hier ter plekke verteld ;)
Ben supertrots op je dat je dit avontuur gevonden hebt en durft aan te gaan.
Laat je niet gek maken, geniet ervan en bedenk:
"If it doesn't kill you, it makes you stronger."
x -
19 Februari 2014 - 09:54
Ome Albert:
Francis,
Je verhaal zou een mooie basis kunnen zijn voor een boek of film : Francis in Africa !
Als dat er niet van komt, kan ik al genieten van het lezen van je belefenissen.
Veel succes en plezier,
Ome Albert -
27 Februari 2014 - 22:05
Bram:
Lekker Mzungu!
Gaaf om te zien dat t allemaal zo snel gaat, en dat jij daar onderdeel van uit maakt! Enjoy! En je weet;
Als je bestolen wordt, geniet er maar van!
Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
