Bijna ingeburgerd maar einde alweer in zicht..?!
Blijf op de hoogte en volg Francis
17 Juni 2014 | Oeganda, Kampala
Holy moly, nog minder dan 5 weken en dan zit ik alweer aan mijn bruine boterham met kaas…! Inmiddels zit ik hier alweer 5,5 maand, echt niet normaal. Uiteraard weer van alles meegemaakt maar ik merk dat het bijna niet meer op papier is uit te leggen/te omschrijven. Ik ben inmiddels een soort van ‘gewend’ geraakt aan de cultuur, waardoor veel dingen nu normaal lijken. Maar niks is minder waar natuurlijk: dat ik ongeveer 10x per dag als ‘muzungu’, ‘hi my friend’, ‘boda?!’, ‘matatu!?’ wordt aangesproken en ik vriendelijk blijf teruglachen en een subtiele nee knik, blijven ze het elke dag vol hoop proberen. En ik blijf genieten van hoe ze me dan hoopvol aankijken en na mijn ‘nee’ toch altijd vriendelijk teruglachen met een hele rij witte tanden. En dat ik ze dan nakijk hoe ze weer rustig teruglopen naar hun boda en er weer op een te ongemakkelijke manier op gaan liggen om een dutje te doen..
Afgelopen week had ik nog samen met Sangita (helaas afgelopen week teruggegaan naar NL ☹) erover hoeveel dingen normaal lijken/zijn geworden. Dat ik na al deze maanden hooguit 10x een warme douche heb gehad, er altijd gaten in klamboe’s zitten, of dat ze gewoon te kort zijn.. Dat de stroom ergens wel een keer per dag uit valt, in alle maanden ik uiteraard nog geen 5 cent op de grond heb gevonden, dat het echt niet uitmaakt wat voor kleren je aan hebt (ook niet als mannen vrouwenkleren aan hebben, of andersom). Dat ik er niet meer van op kijk als ik voor het slapengaan mieren, muggen, vlinders, kakkerlakken of sprinkhanen uit mijn kamer moet wegjagen. Dat iedereen hier warm ontbijt, lunch en avondeten heeft met maximaal 5 items, dat echt alle straatverkopers dezelfde spullen verkopen en er soms 10 boda chauffeurs naast elkaar staan en de regel is: ‘wie het eerst de klant ziet mag rijden’, maar het probleem natuurlijk is dat als je je hand omhoog steekt alle chauffeurs fanatiek hun boda starten en dat je na een paar seconden minimaal door 3 chauffeurs omringd wordt en ze je met de meest slechte smoesjes proberen over te halen om bij hun achterop te gaan. Dat je eindelijk op de boda zit en onderweg van alles beleefd: laatst dacht ik dat ik een baby naast me hoorde krijsen, bleek het een geit te zijn die op een te rare manier was vastgebonden. Of een chauffeur die geen klant lijkt te hebben, maar als je goed kijkt beseft dat hij wel 20 kippen achterop heeft gebonden. Echt, soms probeer ik echt mijn best te doen en te focussen om te zien hoe een kip vastgebonden is maar de vleugels en pootjes verdwijnen helemaal in elkaar. Inmiddels is ongeveer 3 kwart van de kleren en schoenen die ik heb meegenomen ten onder gegaan; helemaal verstoft of spontane gaten ;). Wellicht ook mee te maken dat mijn kleren in de afgelopen maanden nog geen een x met de wasmachine heb gewassen maar alles met de hand wordt gewassen. Hoe dan ook; eigenlijk ben ik er echt al aan gewend. Toen straks ging ik achterop de boda en omdat het zaterdag was kreeg ik een ‘special price’: 50 cent duurder dan normaal haha.. dus. Anyway, na een flinke hobbelweg zette hij me af op de hoek van mijn straat waar ik bij mijn ‘vast’ kraampje in mijn nieuwe buurt (ben 1,5 maand geleden verhuisd) paar bananen en een avocado kocht en moest ongeveer 40 cent (!) betalen, had al gezegd dat ze de 10 extra cent mocht houden. Nadat ze alles zorgvuldig had ingepakt zei ze dat ze wisselgeld ging pakken. Toen ik nogmaals zei dat ze de 10 cent mocht houden keek ze me echt aan alsof ik haar een 13e maand had gegeven, zo dankbaar! Geniet echt elke dag hoe eerlijk de mensen hier zijn, ondanks de armoede.
Het meest grappige/irritante is nog wel dat ze echt altijd ‘ja’ zeggen, ongeacht of je een open of gesloten vraag stelt. Toen ik laatst aan chauffeur vroeg of hij het restaurant meer had betaald of de klant meer had laten betalen zei hij ‘ja’, toen ik vroeg: ‘wat ja?’ antwoordde hij: ‘ja’. Ik: ‘James, begrijp je wat ik je vraag?’, hij: ‘Ja’. Ik: ‘Ok, dan leg maar uit wat ik je vroeg’. James: ‘ja?’, ik: ‘….zucht ;)’. Maar afgelopen weken is er eindelijk zichtbaar resultaat en begint hellofood aardig te lopen; dagelijks bestellen 10-20 mensen en inmiddels zijn er bijna 45 restaurants online ☺. Afgelopen weken een paar interviews gehouden en lezen we in de reviews & horen we mond-op mond dat ze hellofood wel eens gezien of van gehoord hebben, echt super leuk! Het is natuurlijk de hoofdstad van Uganda, maar heel leuk om te zien dat toeristen of mensen voor tijdelijk project ook al van de website gehoord hebben. Ook hebben we samen met 2 andere restaurants in de bekendste magazine + jaarboek een advertentie geplaatst. Hier een linkje van een interview met mij + foto van een paar chauffeurs!
http://www.dignited.com/7986/qa-with-hellofood-uganda/
Het is bijna traditie geworden, dus ook in dit verhaaltje zal ik de meest gekke belevenissen van afgelopen weken opschrijven die ik met de chauffeurs heb meegemaakt. Ze blijven om geld vragen, de een omdat zijn moeder ‘gek in haar hoofd is en de dokter er naar wil kijken’, de andere omdat ‘tijdens een afspraak met mij iemand had geprobeerd zijn boda te stelen en nu moet hij alle sloten vervangen’, en de andere omdat ‘zijn zoontje malaria heeft en hij geen geld voor medicijnen heeft’. Hoe moeilijk het soms is moet ik natuurlijk nee blijven zeggen omdat het anders een onmogelijke situatie wordt. Afgelopen weken heb ik ook echt een paar x mijn slappe lach moeten inhouden. Ik had een training georganiseerd voor alle chauffeurs (7), ze kwamen allemaal stipt om 9 uur binnenwandelen, het leek echt een stoet kabouters, braaf met hun keykoard + ID card, rugzakje en polo’s, zoals afgesproken (nja toen de jassen uitgingen bleek dat er aantal toch niet helemaal aan hadden wat we af hadden gesproken, maar ach). Nadat we bij het discussie/vragenrondje kwamen werden er wat tips&trics met elkaar uitgewisseld. Er werd geklaagd over koffie&thees, dat het maar gek is dat mensen dat kunnen bestellen: want als ze eenmaal aangekomen zijn bij het huis vd klant is vaak de beker al leeg, dus hebben ze er niet heel veel aan (…). Even om een voorstelling te geven: de drempels hier zijn belachelijk, lijken een beetje op een wasbord: ongeveer 5 mini drempels allemaal achter elkaar. Toen ik vroeg of ze vragen aan restaurants of ze de drinkgaatjes kunnen dichtplakken met tape zeiden ze dat ze een slimmere oplossing hadden bedacht: een chauffeur plukt een kind van straat, zet hem achterop en laat hem de koffie/thee vervoeren voor 20 cent. Ik proeste het bijna uit van het lachen maar toen ik rondkeek en alle chauffeurs heel serieus knikten en mee instemden ben ik er soort van serieus op ingegaan. Andere chauffeur vertelde dat hij soms zijn eigen boda parkeert en bij andere boda in de buurt achterop springt als hij het adres niet kan vinden. Paar weken geleden stuurde het call centre mij een heel boos berichtje dat een chauffeur niet wilde bezorgen omdat hij aan het lunchen was (….), andere chauffeur had pech onderweg maar had het niemand laten weten dus ging op zijn dooie gemakje zijn boda repareren. Afgelopen week had ik meeting met chauffeur en nadat hij 5x achter elkaar sorry zei en dat hij het geleende geld voor de koffietafel van zijn overleden tante had gebruikt en ik vroeg hoe en wanneer hij me ging terug betalen zei hij doodnormaal: ‘geen zorgen hoor, ik ga dit weekend een koe slachten dus maandag heb ik het geld weer!’
Wat ga ik deze verhalen en smoesjes missen! Echt onvoorstelbaar allemaal ☺. Mijn contract is over ruim 2 weken al afgelopen. De baas heeft me contractverlenging aangeboden maar heb ik afgewezen; eerst ga ik maar eens lekker genieten van mijn 2 maanden vakantie en dan kijken wat voor mogelijkheden er in NL zijn. Echt een fantastische ervaring maar net na mijn afstuderen ook heel pittig. Weet zeker dat ik de mensen hier het allermeest ga missen; de eerlijkheid en zo lief en ze hebben altijd alle tijd van de wereld. Lekker met 10 man een potje schaken op straat, of 5 kinderen die met een plastic flesje de grootste lol van de wereld hebben. Geen strijd tussen wie het knapste of beste is, maar gewoon echt zichzelf zijn, heerlijk. Wellicht dat ik nog een verhaaltje schrijf want over 2 weken komt Lotte op bezoek waarmee ik 2,5 week ga rondreizen! ☺ Dan erna ruim een week in NL en dan vlieg ik door naar Colombia om Stefan op te zoeken :D, zin in!
Take care & tot snel!
Liefs, Francis
Afgelopen week had ik nog samen met Sangita (helaas afgelopen week teruggegaan naar NL ☹) erover hoeveel dingen normaal lijken/zijn geworden. Dat ik na al deze maanden hooguit 10x een warme douche heb gehad, er altijd gaten in klamboe’s zitten, of dat ze gewoon te kort zijn.. Dat de stroom ergens wel een keer per dag uit valt, in alle maanden ik uiteraard nog geen 5 cent op de grond heb gevonden, dat het echt niet uitmaakt wat voor kleren je aan hebt (ook niet als mannen vrouwenkleren aan hebben, of andersom). Dat ik er niet meer van op kijk als ik voor het slapengaan mieren, muggen, vlinders, kakkerlakken of sprinkhanen uit mijn kamer moet wegjagen. Dat iedereen hier warm ontbijt, lunch en avondeten heeft met maximaal 5 items, dat echt alle straatverkopers dezelfde spullen verkopen en er soms 10 boda chauffeurs naast elkaar staan en de regel is: ‘wie het eerst de klant ziet mag rijden’, maar het probleem natuurlijk is dat als je je hand omhoog steekt alle chauffeurs fanatiek hun boda starten en dat je na een paar seconden minimaal door 3 chauffeurs omringd wordt en ze je met de meest slechte smoesjes proberen over te halen om bij hun achterop te gaan. Dat je eindelijk op de boda zit en onderweg van alles beleefd: laatst dacht ik dat ik een baby naast me hoorde krijsen, bleek het een geit te zijn die op een te rare manier was vastgebonden. Of een chauffeur die geen klant lijkt te hebben, maar als je goed kijkt beseft dat hij wel 20 kippen achterop heeft gebonden. Echt, soms probeer ik echt mijn best te doen en te focussen om te zien hoe een kip vastgebonden is maar de vleugels en pootjes verdwijnen helemaal in elkaar. Inmiddels is ongeveer 3 kwart van de kleren en schoenen die ik heb meegenomen ten onder gegaan; helemaal verstoft of spontane gaten ;). Wellicht ook mee te maken dat mijn kleren in de afgelopen maanden nog geen een x met de wasmachine heb gewassen maar alles met de hand wordt gewassen. Hoe dan ook; eigenlijk ben ik er echt al aan gewend. Toen straks ging ik achterop de boda en omdat het zaterdag was kreeg ik een ‘special price’: 50 cent duurder dan normaal haha.. dus. Anyway, na een flinke hobbelweg zette hij me af op de hoek van mijn straat waar ik bij mijn ‘vast’ kraampje in mijn nieuwe buurt (ben 1,5 maand geleden verhuisd) paar bananen en een avocado kocht en moest ongeveer 40 cent (!) betalen, had al gezegd dat ze de 10 extra cent mocht houden. Nadat ze alles zorgvuldig had ingepakt zei ze dat ze wisselgeld ging pakken. Toen ik nogmaals zei dat ze de 10 cent mocht houden keek ze me echt aan alsof ik haar een 13e maand had gegeven, zo dankbaar! Geniet echt elke dag hoe eerlijk de mensen hier zijn, ondanks de armoede.
Het meest grappige/irritante is nog wel dat ze echt altijd ‘ja’ zeggen, ongeacht of je een open of gesloten vraag stelt. Toen ik laatst aan chauffeur vroeg of hij het restaurant meer had betaald of de klant meer had laten betalen zei hij ‘ja’, toen ik vroeg: ‘wat ja?’ antwoordde hij: ‘ja’. Ik: ‘James, begrijp je wat ik je vraag?’, hij: ‘Ja’. Ik: ‘Ok, dan leg maar uit wat ik je vroeg’. James: ‘ja?’, ik: ‘….zucht ;)’. Maar afgelopen weken is er eindelijk zichtbaar resultaat en begint hellofood aardig te lopen; dagelijks bestellen 10-20 mensen en inmiddels zijn er bijna 45 restaurants online ☺. Afgelopen weken een paar interviews gehouden en lezen we in de reviews & horen we mond-op mond dat ze hellofood wel eens gezien of van gehoord hebben, echt super leuk! Het is natuurlijk de hoofdstad van Uganda, maar heel leuk om te zien dat toeristen of mensen voor tijdelijk project ook al van de website gehoord hebben. Ook hebben we samen met 2 andere restaurants in de bekendste magazine + jaarboek een advertentie geplaatst. Hier een linkje van een interview met mij + foto van een paar chauffeurs!
http://www.dignited.com/7986/qa-with-hellofood-uganda/
Het is bijna traditie geworden, dus ook in dit verhaaltje zal ik de meest gekke belevenissen van afgelopen weken opschrijven die ik met de chauffeurs heb meegemaakt. Ze blijven om geld vragen, de een omdat zijn moeder ‘gek in haar hoofd is en de dokter er naar wil kijken’, de andere omdat ‘tijdens een afspraak met mij iemand had geprobeerd zijn boda te stelen en nu moet hij alle sloten vervangen’, en de andere omdat ‘zijn zoontje malaria heeft en hij geen geld voor medicijnen heeft’. Hoe moeilijk het soms is moet ik natuurlijk nee blijven zeggen omdat het anders een onmogelijke situatie wordt. Afgelopen weken heb ik ook echt een paar x mijn slappe lach moeten inhouden. Ik had een training georganiseerd voor alle chauffeurs (7), ze kwamen allemaal stipt om 9 uur binnenwandelen, het leek echt een stoet kabouters, braaf met hun keykoard + ID card, rugzakje en polo’s, zoals afgesproken (nja toen de jassen uitgingen bleek dat er aantal toch niet helemaal aan hadden wat we af hadden gesproken, maar ach). Nadat we bij het discussie/vragenrondje kwamen werden er wat tips&trics met elkaar uitgewisseld. Er werd geklaagd over koffie&thees, dat het maar gek is dat mensen dat kunnen bestellen: want als ze eenmaal aangekomen zijn bij het huis vd klant is vaak de beker al leeg, dus hebben ze er niet heel veel aan (…). Even om een voorstelling te geven: de drempels hier zijn belachelijk, lijken een beetje op een wasbord: ongeveer 5 mini drempels allemaal achter elkaar. Toen ik vroeg of ze vragen aan restaurants of ze de drinkgaatjes kunnen dichtplakken met tape zeiden ze dat ze een slimmere oplossing hadden bedacht: een chauffeur plukt een kind van straat, zet hem achterop en laat hem de koffie/thee vervoeren voor 20 cent. Ik proeste het bijna uit van het lachen maar toen ik rondkeek en alle chauffeurs heel serieus knikten en mee instemden ben ik er soort van serieus op ingegaan. Andere chauffeur vertelde dat hij soms zijn eigen boda parkeert en bij andere boda in de buurt achterop springt als hij het adres niet kan vinden. Paar weken geleden stuurde het call centre mij een heel boos berichtje dat een chauffeur niet wilde bezorgen omdat hij aan het lunchen was (….), andere chauffeur had pech onderweg maar had het niemand laten weten dus ging op zijn dooie gemakje zijn boda repareren. Afgelopen week had ik meeting met chauffeur en nadat hij 5x achter elkaar sorry zei en dat hij het geleende geld voor de koffietafel van zijn overleden tante had gebruikt en ik vroeg hoe en wanneer hij me ging terug betalen zei hij doodnormaal: ‘geen zorgen hoor, ik ga dit weekend een koe slachten dus maandag heb ik het geld weer!’
Wat ga ik deze verhalen en smoesjes missen! Echt onvoorstelbaar allemaal ☺. Mijn contract is over ruim 2 weken al afgelopen. De baas heeft me contractverlenging aangeboden maar heb ik afgewezen; eerst ga ik maar eens lekker genieten van mijn 2 maanden vakantie en dan kijken wat voor mogelijkheden er in NL zijn. Echt een fantastische ervaring maar net na mijn afstuderen ook heel pittig. Weet zeker dat ik de mensen hier het allermeest ga missen; de eerlijkheid en zo lief en ze hebben altijd alle tijd van de wereld. Lekker met 10 man een potje schaken op straat, of 5 kinderen die met een plastic flesje de grootste lol van de wereld hebben. Geen strijd tussen wie het knapste of beste is, maar gewoon echt zichzelf zijn, heerlijk. Wellicht dat ik nog een verhaaltje schrijf want over 2 weken komt Lotte op bezoek waarmee ik 2,5 week ga rondreizen! ☺ Dan erna ruim een week in NL en dan vlieg ik door naar Colombia om Stefan op te zoeken :D, zin in!
Take care & tot snel!
Liefs, Francis
-
17 Juni 2014 - 22:03
Lotte:
Zin in, zin in, zin in!!! -
17 Juni 2014 - 23:57
Mama:
wat ben ik blij dat we een tijdje bij je zijn geweest. Weet hoe dat je jezelf voelt. Weet hoe lief de mensen zijn.
Met gemengde gevoelens zul je straks weggaan, zoals je pas zei. Een geweldige ervaring ben je rijker,enzal je nooit meer afgenomen worden. Dit kun je heel je leven gebruiken
Geniet nog van deze laatste weken en zeker ook van de vakantie met Lotte.
Lieve kus
Papa en mama -
18 Juni 2014 - 08:23
Diana:
Hoi Francis,
Wat een prachtig verhaal en wat maak je toch vreselijk veel mee!!
Heel veel succes nog en pas goed op je zelf,
Dikke kus en knuffel, Fam Donkers -
19 Juni 2014 - 08:38
Larissa:
Hee meid, wat een super verhaal heb je geschreven. Geweldig om dit zo te lezen wat idd nu ik in Nederland terug ben besef je dat het helemaal waar is dat ik het ook echt zo beleeft het kreeg bijna heimwee haha! Die chauffeurs die blijven maar komen met hun smoesjes geweldog ik snap dat je dat gaat missen al die verhalen en dan maar serieus blijven dat is nog zo makkelijk niet!
Wauh wat gaaf dat het nu zo goed loopt je bent een topper dat heb je toch maar mooi voor elkaar gekregen en dat is niet van zelf gegaan je heb er kei hard voor gewerkt!
Jemig het gaat voor jou ook echt opschieten wat gaat dat snel he! Geniet nog heerlijk van al die momenten thuis heb je weer regels hier mag je niet eens een geit op je scooter meenemen vind ik echt heel raar ;)!
Heel veel plezier met de rondreis
En ik zie je hopelijk snel weer :D
Dikke kus liefs -
19 Juni 2014 - 09:48
Lisa Voets:
Lieve Fransje!!
Wauw wat een fantastisch verhaal weer om te lezen. Wat heb je ongelofelijk veel mooie dingen meegemaakt en wat heb ik een bewondering voor hoe jij de afgelopen maanden hebt gewerkt. Na je afstuderen meteen zo'n uitdaging en dan met zo veel passie spreken over alles wat je hebt meegemaakt. Het klinkt als iets wat totaal bij jou past en wat is het mooi om te lezen dat je zo geniet van de eerlijkheid en het 'echte' aan mensen. Ik lig iedere keer weer in een scheur vanwege jouw verhalen, ook nu 'wie het eerst de klant ziet mag rijden', ik zie het al voor me haha!! Lieve Frans maak er nog wat van de komende weken, de tijd vliegt dus geniet van iedere dag en ieder mooi moment. Je hebt in ieder geval ervaringen voor het leven op gedaan en heel veel mooie herinneringen er bij.
Liefs en dikke kus
Lisa -
19 Juni 2014 - 12:05
Gerda:
HEY Francis weer een prachtig verhaal. Geniet van je laatste periode en een fijne rondreis met Lotte gewenst. Liefs van de Bergmannetjes en natuurlikk ook t vrouwtje♥♡
-
20 Juni 2014 - 09:16
Jorine:
Wauw!!! Wat een ervaringen en belevenissen. Deze zullen nooit meer van je afgepakt worden! Nog even knallen en genieten de laatste 2 weekjes en daarna nog meer genieten van je welverdiende trip. Take care xxxx -
24 Juni 2014 - 19:04
Elma:
Kijk eens aan wat ik in mijn Spam vond! Heel leuk om te lezen Fransje en veel dingen zijn erg herkenbaar met Bolivia en Guatemala: altijd "ja" zeggen op elke vraag, ook al kan niemand het waarmaken of begrijpen ze helemaal niet wat je zegt, dagen zonder stroom of water, etc. Al moet ik zeggen dat ik de beesten hier wel mis ;) Erg bijzondere ervaring meisje! Geniet nog van je laatste weekjes en je tijd met Lotte, heel cool dat ze je komt opzoeken! En in NL gaat alles weer mooi op zn pootjes terecht komen en ik weet zeker dat je een mooie baan gaat vinden! Geniet er nog van chicka! Xxx je chicka latina ;) -
24 Juni 2014 - 23:40
Broer Bart:
Lief zussie,
Plezier en weemoed (van mij) en trots en jaloezie (op jou); dat zijn de gevoelens die je leuke verhaal bij me opwekken!
Je zult hier nog vaak aan terug gaan denken; prent je deze laatste momenten goed in, maak ruimte, geniet ervan en laat je je laatste dagen niet gek maken door de waan van de dag!
x en tot snel -
03 Juli 2014 - 16:05
Harm:
Zussie!!!
Eindelijk de tijd genomen om je leuke verhaal te lezen! Ik blijf lachen om al die idiote verhalen!! :) Wat een bijzondere tijd heb je daar gehad zeg! Heel veel ervaringen op gedaan die ze je nooit meer zullen afpakken!
Veel plezier nu met het rondreizen me Lotte! :)
Tot over 16 dagen alweer!!! :) :) :)
x Broer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
